Jeśli Twój pupil wrócił ze spaceru z kleszczem należy jak najszybciej usunąć go przez wykręcenie pasożyta ze skóry. Można do tego użyć specjalnego uchwytu lub chwytając za odwłok, zdecydowanym ruchem wykręcić go palcami. Należy pamiętać. aby wykręcać pasożyta w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Po usunięciu pajęczaka należy upewnić się, że żadne elementy kleszcza nie pozostały w skórze pupila. Gdy masz wątpliwości zawsze możesz przyjść do nas i poprosić o pomoc dla swojego zwierzaka. Bardzo ważna jest obserwacja pupila i szybka reakcja w przypadku zmiany stanu zdrowia lub jego nawyków.

Dlaczego należy zabezpieczać zwierzęta przed kleszczami? Kleszcz (Ixodes) należy do gromady pajęczaków. Zagrożenie, jakie niesie ukąszenie przez tego pasożyta, to możliwość zakażenia różnymi chorobami w tym: babeszjozą, boreliozą, odkleszczowym zapaleniem opon mózgowych. Miejsce ugryzienia jest również otwartą drogą dla zakażeń skóry i tkanek głębszyh.

Kleszcze, a precyzyjnie mówiąc – pierwotniak przez nie przenoszony, są śmiertelnie groźne dla psów. Babeszjoza (Babesia Canis) w pierwszej fazie po ugryzieniu rozwija się bezobjawowo. W tym czasie pierwotniak dostaje się do czerwonych krwinek i zaczyna się rozmnażać co prowadzi do rozpadu erytrocytów. Następnie wnika w kolejne krwinki i tak dalej aż do wyniszczenia organizmu żywiciela. Rozpad czerwonych krwinek prowadzi do anemii, a potem w reakcji łańcuchowej do wyniszczenia organów wewnętrznych w tym wątroby i nerek.

Nieleczona babeszjoza jest śmiertelna na psów. Wcześnie rozpoznana daje wysoką gwarancję na całkowite i szybkie wyzdrowienie pupila.

Objawy, które powinny zaniepokoić właściciela, to: apatia, brak łaknienia, wysoka gorączka (40-41 stopni), wymioty, biegunka często podbarwiona krwią, mocz zabarwiony na brązowo. W późniejszym stadium żółtaczka widoczna na śluzówce lub nawet skórze.

Objawy mogą wystąpić już kilka dni po ukąszeniu, ale nierzadko dopiero po kilku tygodniach.

Rozpoznanie potwierdza się wykonując rozmaz krwi, gdzie w badaniu mikroskopowym obserwuje się pasożyta i/lub badanie analityczne krwi.

Leczenie polega na podaniu leku przeciwpasożytniczego jak również antybiotyku, leków przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych i przeciwwymiotnych. Jeśli stan pacjenta tego wymaga stosuje się płynoterapię (kroplówki), preparaty odżywcze lub nawet transfuzję krwi.

W przebiegu wielu chorób, szczególnie skórnych występuje słabiej lub silniej wyrażony świąd.

Świąd to subiektywne odczucie wywołujące potrzebę drapania się. Może być ostry i zlokalizowany miejscowo lub uogólniony.

Skóra zwierząt, podobnie jak ludzka, bogata jest w nerwy i receptory czuciowe.

Świąd nie jest chorobą samoistną, należy traktować go jako objaw określonej dolegliwości.

Początkowo drapanie się zwierzęcia może wystąpić nawet pomimo braku widocznych zmian skórnych. Po pewnym czasie, wskutek wielokrotnego powtarzania tej czynności, następuje podrażnienie i zapalenie skóry.    

Gdy zwierzak często się drapie, należy przede wszystkim uważnie obejrzeć jego sierść. Częstą dolegliwością zwierząt są ektopasożyty (np.: pchły, wszy, wszoły, kleszcze). W przypadku znalezienia pasożytów, należy udać się do lekarza weterynarii, który zbada zwierzę i zaleci odpowiednie postępowanie lub podejmie leczenie. Pasożyty zewnętrzne mogą przenosić wiele niebezpiecznych chorób.

Jeśli w sierści pupila nie znaleziono żadnych nieproszonych gości, ani też na skórze innych widocznych czynników, które mogłyby powodować drapanie się, należy niezwłocznie udać się do lekarza, który przeprowadzi dalszą diagnostykę.

Wykrycie przyczyny świądu nie jest łatwe, lecz bardzo istotne dla podjęcia decyzji związanej z wdrożeniem odpowiedniego leczenia.